Yenice’nin Şansız Tuvaleti

Benim adım dertli tuvalet / Şansım yok ki benden vardır İki tane  /

Böyle emreylemiş Çalap (Tanrı) / derdim vardır. Söylenirim.

Sağım solum beni anlar diye beklerim/ ama öğrendim ki kaderim buymuş

Taraklı hakkımda hükmünü tez elden yazmış/ neyleyeyim millet çeker kahrını

Sonuçta iki keneftir./ ne lazım gelir üşenmemek gerektir.

Benim için sorun değil derim anlamazlar / bu İlçeme gelenler ayıplamazlar mı sanırlar

ah ah güzeli bir sivilce çirkin kıldı / namazsızı bir aldığı dua pir eyledi

Başıma buyruk sanıyorlar / benim kulaklarım neler duyuyor.

Sıkılıyorum, içimdeki ifrazı bir an dışarıya bırakıyorum./ tıkandı deyiviriyorlar!

Aslında bana sorsalar ahvalimi / diyecem tüm esnaf koymalı bir kenef dahili

Yok, yok bunlar anlamaz diyor./ uzaktaki giderli

Düşünüyorum oysa nasıl anlatacağım derdimi / bir abdal lazım diyorlar.

Abdal mı? / evet Abdal

Nereden bulacağız / geceyle sabahı birleştiğinde kandili yanan

Eyvah...

Vah vah…

Onlar gideli çok olmadı mı? / olur mu vardır. Abı hayat yolunda haddam.

Kimdir?/ Kay..  Bel.. Akil.. St..

Hım... Anladım./ vardır o zaman bir umudum

Ne sandın, olmalı tabi umudun ve ümidin, sahipsiz mi sandın Yeniceyi?!