Yenice’nin Şansız Tuvaleti
Benim adım dertli tuvalet / Şansım yok ki benden vardır İki tane /
Böyle emreylemiş Çalap (Tanrı) / derdim vardır. Söylenirim.
Sağım solum beni anlar diye beklerim/ ama öğrendim ki kaderim buymuş
Taraklı hakkımda hükmünü tez elden yazmış/ neyleyeyim millet çeker kahrını
Sonuçta iki keneftir./ ne lazım gelir üşenmemek gerektir.
Benim için sorun değil derim anlamazlar / bu İlçeme gelenler ayıplamazlar mı sanırlar
ah ah güzeli bir sivilce çirkin kıldı / namazsızı bir aldığı dua pir eyledi
Başıma buyruk sanıyorlar / benim kulaklarım neler duyuyor.
Sıkılıyorum, içimdeki ifrazı bir an dışarıya bırakıyorum./ tıkandı deyiviriyorlar!
Aslında bana sorsalar ahvalimi / diyecem tüm esnaf koymalı bir kenef dahili
Yok, yok bunlar anlamaz diyor./ uzaktaki giderli
Düşünüyorum oysa nasıl anlatacağım derdimi / bir abdal lazım diyorlar.
Abdal mı? / evet Abdal
Nereden bulacağız / geceyle sabahı birleştiğinde kandili yanan
Eyvah...
Vah vah…
Onlar gideli çok olmadı mı? / olur mu vardır. Abı hayat yolunda haddam.
Kimdir?/ Kay.. Bel.. Akil.. St..
Hım... Anladım./ vardır o zaman bir umudum
Ne sandın, olmalı tabi umudun ve ümidin, sahipsiz mi sandın Yeniceyi?!